ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 06 Ιουλίου 1972, μπαίνει σε κυκλοφορία η πρώτη γενιά της σειράς Β1000 υπολογιστών της Burroughs B1700. Μία ξεχωριστή περίπτωση υπολογιστών γραφείου, ικανών να προσομοιώνουν όλα τα μηχανήματα της εποχής τους. Ο Β1700 υπήρξε το πρώτο μοντέλο της σειράς Β1000 υπολογιστών γραφείου της Burroughs, που κυκλοφόρησε τη δεκαετία του ’70 σε τρεις διαδοχικές γενιές: Β1700, Β1800 και Β1900, με την υποστήριξή τους σε λογισμικό να επεκτείνεται και ως τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Ο Β1700 ήταν το αποτέλεσμα του ερευνητικού πρότζεκτ της Burroughs, με το κωδικό όνομα PLP (Proper Language Processor ή Program Language Processor), με στόχο την προσομοίωση λειτουργίας κάθε βασικού υπολογιστικού συστήματος της εποχής – σε συνδυασμό με την αντίστοιχη γλώσσα προγραμματισμού. Η υλοποίηση του PLP βασίζεται στο συνδυασμό εγγράψιμης μνήµης ελέγχου στην κεντρική μονάδα επεξεργασίας και του λειτουργικού συστήματος Burroughs MCP (Master Control Program). Το γεγονός ότι η μνήμη ελέγχου, όπου αποθηκεύεται ο μικροκώδικας του επεξεργαστή, ήταν εγγράψιμη, έδινε τη δυνατότητα στο σύστημα να προσομοιώνει άλλες μηχανές (virtual machines). Το MCP από την πλευρά του οργάνωνε την εργασία σε πολλαπλούς interpreters που απαιτούνταν για τη λειτουργία των virtual machines, σε διάφορες γλώσσες, όπως FORTRAN, COBOL κ.λπ. Η τεχνική αυτή καθιστούσε τη σειρά Β1000 μία ευέλικτη πρόταση για πολλές μορφές επαγγελματικού περιβάλλοντος. Κατασκευαστικά, ο Β1700, ήταν ένας τυπικός 16μπιτοςυπολογιστής της αρχιτεκτονικής TTL (Transistor-Transistor Logic) με 24μπιτη δίοδο δεδομένων (data path). Tα ολοκληρωμένα κυκλώματα του επεξεργαστή του Β1700 ήταν κατηγορίας MSI (Middle Scale Integration) και χρονιζόταν στα 2 MHz. Η μονάδα επεξεργασίας είχε μέγεθος αντίστοιχο ενός ψυγείου, ζύγιζε περίπου 400 κιλά και μπορούσε να διαχειριστεί έως και 2 MB μνήμης. Περιλάμβανε μόνο το κεντρικό πάνελ διαχείρισης κι ένα κασετόφωνο, μέσω του οποίου φορτώνονταν το λειτουργικό σύστημα και οι ρουτίνες ελέγχου λειτουργίας. Από εκεί και πέρα, το σύστημα μπορούσε να «οδηγήσει» από πέντε έως οκτώ συσκευές εισόδου/εξόδου. Αυτές περιλάμβαναν μαγνητικές ταινίες και μονάδες δίσκου, τηλέτυπα και συσκευές ανάγνωσης διάτρητων καρτών, καθώς και εκτυπωτές. Ήταν ο μόνος της σειράς Β1000 που κυκλοφόρησε με έναν επεξεργαστή, καθώς οι Β1800 και Β1900που τον ακολούθησαν μπορούσαν να εξοπλιστούν με δύο έως και τέσσερις (Β1955, Β1965) επεξεργαστές. Με τις τρεις αυτές γενιές, η σειρά Β1000 συνέχισε να εξελίσσεται έως και το 1980.

Burroughs B1700