ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 03 Φεβρουαρίου 1965, εκδίδεται σε πανεπιστημιακή εφημερίδα το άρθρο με τίτλο «Prof. Nelson Talk Analyzes P.R.I.D.E.«, όπου και γίνεται η πρώτη αναφορά στον όρο Υπερκείμενο (Hyper-text). Τη βασική δηλαδή έννοια του μοντέρνου Διαδικτύου. Ο όρος Υπερκείμενο προέρχεται από τον μη γραμμικό τρόπο οργάνωσης των πληροφοριών, σε αντίθεση με το απλό κείμενο που διαβάζεται με γραμμικό τρόπο (σελ.1, σελ.2 κ.ο.κ.). Τυπικά, στο απλό κείμενο, όπως για παράδειγμα αυτό ενός βιβλίου, ο αναγνώστης αναγκάζεται να υπακούσει στους περιορισμούς που επιβάλλει ο συγγραφέας και το βιβλίο. Το υπερκείμενο, από την άλλη ξεπερνά τους περιορισμούς αυτούς και επιτρέπει την ελεύθερη πλοήγηση του αναγνώστη στις σελίδες του βιβλίου. Το μοντέλο αυτό αποτελεί τη βάση οργάνωσης του περιεχομένου του Internet. Η πρώτη αναφορά στον όρο Υπερκείμενο, γίνεται το 1963 από τον κοινωνιολόγο και φιλόσοφο Τεντ Νέλσον, του οποίου η συνεισφορά στην ανάπτυξη της πληροφορικής είναι τεράστια. Η πρώτη ωστόσο γραπτή χρήση του hypertext εμφανίζεται δύο χρόνια αργότερα, το 1965, στην εφημερίδα του κολεγίου Βάσσαρ, σε ένα άρθρο όπου περιγράφονται οι ιδέες του καθηγητή Νέλσον. Την ίδια χρονιά, ο Νέλσον θα ορίσει επακριβώς τον όρο hypertext στο έργο του Literary Machines:

«By `hypertext’ I mean nonsequential writing–text that branches and allows choice to the reader, best read at an interactive screen. As popularly conceived, this is a series of text chunks connected by links which offer the reader different pathways».

Μτφ. «Με το `υπερκειμένο’ εννοώ το μη γραμμικό γραπτό κείμενο, που διακλαδώνεται, επιτρέποντας στον αναγνώστη την επιλογή, και διαβάζεται καλύτερα σε μια διαδραστική οθόνη. Για να γίνει αντιληπτό ευρέως, αυτό αποτελεί μια σειρά από κομμάτια κειμένου που συνδέονται με συνδέσμους οι οποίοι προσφέρουν στον αναγνώστη διαφορετικές οδούς ανάγνωσης». Με αυτόν του τον ορισμό, ο Τεντ Νέλσον κάνει μνεία και στους υπερσυνδέσμους (hyperlink). Στην οδό δηλαδή που συνδέει τα διαφορετικά τμήματα του κειμένου (τα υπερκείμενα) μεταξύ τους. Την ίδια εποχή, ο Νταγκ Ένγκελμπαρτ, επεξεργάζεται σε παράλληλη έρευνα (σ.σ. οι δύο τους δεν σχετίζονται) την ίδια ακριβώς τεχνική οργάνωσης αρχείων. Ο Ένγκελμπαρτ θα ενσωματώσει την οργάνωση αυτή, μαζί με άλλες εφαρμογές και μεθόδους χρήσης που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία, στον υπολογιστή NLS (oN Line System) στα 1968. Της εργασίας των δύο παραπάνω επιστημόνων, έχει προηγηθεί -το 1945– ο Βάνιβαρ Μπους, τότε σύμβουλος του Φραγκλίνου Ρούσβελτ πάνω σε θέματα τεχνολογίας και έρευνας, σε άρθρο του στο περιοδικό «Atlantic Monthly«. Εκεί, ο Μπους περιγράφει την Memex, μια υποθετική μηχανή που επέτρεπε -μεταξύ άλλων- τη διασύνδεση της υπάρχουσας ανθρώπινης γνώσης και την εύκολη πλοήγησή της, δημιουργώντας την παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια. Νοηματικά δηλαδή, ο Μπους περιέγραψε τόσο το υπερκείμενο, όσο και τις υπερσυνδέσεις, είκοσι χρόνια πριν τον Νέλσον. Μάλιστα, το εν λόγω άρθρο ήταν εκείνο που προκάλεσε το ενδιαφέρον του Νταγκ Ένγκελμπαρτ ώστε να αφιερωθεί στην επιστήμη της πληροφορικής και δύο δεκαετίες αργότερα να παρουσιάσει το NLS στην περίφημη «Μητέρα όλων των Επιδείξεων«. Η πρώτη ολοκληρωμένη υλοποίηση υπερκειμένου-υπερσυνδέσεων, σε μορφή εφαρμογής, θα έρθει το 1977 με το διαδραστικό χάρτη Aspen Movie Map. Η σύγχρονη μορφή των υπερσυνδέσεων θα παρουσιαστεί το 1990 από τον Τιμ Μπέρνερς-Λι, στην πρότασή του προς το CERN, για την δημιουργία του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web) Υπερκείμενο είναι ένας τρόπος σύνδεσης και πρόσβασης σε διάφορες μορφές πληροφορίας μέσω κόμβων στον ιστό, στους οποίους ο χρήστης μπορεί να πλοηγηθεί ελεύθερα. Το υπερκείμενο παρέχει ένα μοντέλο πρόσβασης σε μεγάλες κλάσεις αποθηκευμένου περιεχομένου, όπως αναφορές, σημειώσεις, βάσεις δεδομένων, αρχεία κειμένου και σελίδες οδηγιών.  Το πρόγραμμα που επιτρέπει την πρόσβαση στα υπερκείμενα ονομάζεται σελιδομετρητής (browser). T. Berners-Lee, R. Cailliau, 12 Νοεμβρίου 1990, CERN