ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 23 Αυγούστου 1956, γίνεται η πρώτη παρουσίαση, σε συνέδριο κατασκευαστών ηλεκτρονικών, του πειραματικού εικονοτηλέφωνου της Bell Labs. Η πρωτόγονη συσκευή «Picture Phone» χρησιμοποιεί συμβατικά καλώδια τηλεφώνου για να μεταφέρει και κινούμενη εικόνα. Το μεγαλεπήβολο σχέδιο της Bell Labs θα καρκινοβατεί για πάνω από μία εικοσαετία καθώς δεν θα παρουσιαστεί εμπορικό ενδιαφέρον.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η εταιρεία επιχειρεί να μεταφέρει εικόνα μέσω συμβατικής τηλεφωνικής σύνδεσης. Ήδη από τη δεκαετία του ’20, και συγκεκριμένα το 1927, η Bell Labs έχει καταφέρει να μεταφέρει ζωντανή εικόνα μέσω τηλεφωνικής γραμμής από την Ουάσινγκτον στη Νέα Υόρκη, στην πρώτη τότε επίδειξη live broadcast. Το σχέδιο συγχώνευσης εικόνας και ήχου στο τηλέφωνο αποτελεί το 1956 ήδη ένα τριακονταετές εγχείρημα.

Φωτογραφία του πειραματικού εικονοτηλέφωνου σε δημοσίευμα της Hutchinson News-Herald, της 24ης Αυγούστου του 1956.

Η πρώτη εκείνη πειραματική συσκευή εικονοτηλεφώνου που επιδεικνύεται στο συνέδριο κατασκευαστών ηλεκτρονικών συσκευών της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ, είναι ένα ογκώδες τηλέφωνο με ενσωματωμένη μία πολύ μικρή οθόνη επιφάνειας 2×3 ιντσών. Η όλη συσκευή αποτελείται από τρία τμήματα: το κλασικό τηλέφωνο, το κουτί της οθόνης και την κάμερα που πρέπει να τοποθετηθεί σε οριζόντια επιφάνεια εμπρός από το εικονοτηλέφωνο. Για τη μεταφορά της εικόνας και του ήχου χρησιμοποιούνται τρία ομοαξονικά καλώδια: ένα για τη λήψη του βίντεο, ένα για την αποστολή κι ένα για τον ήχο. Μόνο που απαιτείται υπερπολλαπλάσιο εύρος ζώνης, 300 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του τηλεφώνου, για την μετάδοση μόλις ενός καρέ ανά δύο δευτερόλεπτα, μεταξύ των συνομιλούντων. Σύμφωνα με τους τεχνικούς της Bell Labs, η εικόνα είναι διακριτή ακόμη και σε απόσταση 60 εκατοστών από την οθόνη. Στην πραγματικότητα όμως η ποιότητά της είναι πολύ χαμηλή. Κάθε σκέψη για εμπορική χρήση του εικονοτηλέφωνου τη δεκαετία του ’50 είναι ακόμη πολύ πρόωρη, αν και η Bell Labs κάθε άλλο παρά εγκαταλείπει την προσπάθεια εξέλιξής του, πάντα με το σκεπτικό να αποκτήσει μορφή καταναλωτικού προϊόντος.

Το Mod 1 του 1964 αποτελεί την πρώτη προσπάθεια να γίνει το εικονοτηλέφωνο εμπορικό προϊόν. Η υπηρεσία θα ξεκινήσει να λειτουργεί το 1970.

Η εταιρεία θα επανέλθει στην Παγκόσμια Έκθεση της Νέας Υόρκης το 1964 με μία πολύ πιο εξελιγμένη έκδοση του Picture Phone, με κωδικό Mod 1. Εκεί επιδιώκει να μετρήσει τις αντιδράσεις του κοινού χορηγώντας ερωτηματολόγια κατά τη δημόσια επίδειξη της συσκευής. Ο κόσμος συνεχίζει να μην αποδέχεται το εικονοτηλέφωνο. Πέραν του ότι θεωρεί ογκώδη και δύσχρηστη τη συσκευή, η πλειονότητα των ερωτηθέντων νιώθει άβολα στην ιδέα της ζωντανής μεταφοράς εικόναςτη στιγμή που μιλά στο τηλέφωνο. Παρόλα αυτά η Bell Labs τολμά να βάλει σε δοκιμαστική λειτουργία την υπηρεσία της, μεταξύ Νέας Υόρκης, Σικάγο και Ουάσινγκτον, τον Ιούνιο του 1964. Η τιμή μίας βιντεοκλήσης τριών λεπτών κυμαίνεται μεταξύ 16 και 27 δολαρίων. Το 1970 γίνεται και η πρώτη εμπορική υλοποίηση της υπηρεσίας στο Πιτσμπουργκ, με τα στελέχη της Bell Labs να υπολογίζουν τους χρήστες της να ανέρχονται στο ένα εκατομμύριο έως το 1980. Έπεσαν εντελώς έξω.

Τόσο η υπηρεσία, όσο κυρίως οι συσκευές, είναι πανάκριβες και το κοινό συνεχίζει να νιώθει άβολα στην ιδέα της βιντεοκλήσης. Θα περάσει πάνω από μία εικοσαετία έως ότου η τιμή του εικονοτηλέφωνου (πλήρως ηλεκτρονικού πλέον) να πέσει σε προσιτά επίπεδα. Το AT&T Videophone 2500 του 1992 κοστίζει 1.500 δολάρια, ενώ τα επόμενα χρόνια η τιμή του πέφτει και κάτω από τα 1.000 δολάρια. Παρόλα αυτά η συσκευή δεν αποκτά ποτέ μαζική χρήση.

Picture Phone