ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 15 Ιουνίου 1976, παρουσιάζεται στη θερινή CES η παιχνιδοκονσόλα δεύτερης γενιάς Channel F Fairchild. Θα κυκλοφορήσει τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς με το όνομα Fairchild VES (Video Entertainment System), αλλά η έλευση του Atari VCS ένα χρόνο αργότερα θα αναγκάσει την Fairchild να αλλάξει το τίτλο σε Channel F, για να μην δημιουργείται σύγχυση στην αγορά.

Η άγνωστη σήμερα παιχνιδομηχανή της Fairchild κατέχει ένα μεγάλο αριθμό πρωτιών και αναμφίβολα αποτελεί ένα από τα πλέον καινοτόμα προϊόντα στην κατηγορία αυτή συσκευών. Το Channel F ήταν η πρώτη προγραμματιζόμενη παιχνιδομηχανή που δεχόταν ROM cartridges (δεύτερη γενιά), η πρώτη με κεντρικό επεξεργαστή και η πρώτη μεέγχρωμα bitmap γραφικά. Από την πλευρά της κατασκευάστριας Fairchild, το Channel F αποτελούσε ένα μοντέλο επίδειξης του 8μπιτου επεξεργαστή F8. Αν και ο πιο σωστός όρος για το F8 είναι chipset, καθώς το σύνθετο σχέδιό του υλοποιούνταν με δύο ολοκληρωμένα κυκλώματα στην παιχνιδομηχανή της Fairchild.

Τα χειριστήρια του Channel F ήταν καλωδιoμένα στη συσκευή και αποθηκεύονταν στη ράχη της, για την ασφαλή μετακίνηση. Το πλήκτρο πάνω από τη σταθερή λαβή είχε και λειτουργία pad οκτώ κατευθύνσεων.

Ένα τόσο καινοτόμο σύστημα, ήταν φυσιολογικό να τραβήξει τα βλέματα στην καλοκαιρινή έκθεση CES του 1976, όπου και πρωτοπαρουσιάστηκε στο κοινό. Ωστόσο, ο αρχικός ενθουσιασμός δεν μετατράπηκε σε εμπορική επιτυχία. Η διάθεσή του ξεκίνησε την περίοδο των Χριστουγέννων του ’76 σε μικρές αρχικά ποσότητες και με τιμή 170 δολαρίων (σ.σ. με σημερινές αξίες περίπου 500 ευρώ). Το Channel F κατάφερε να ανοίξει μία νέα αγορά, στην οποία κυριάρχησε η Atari με το σαφώς ανώτερο VCS ένα χρόνο αργότερα. Ωστόσο οι 250.000 πωλήσεις του, λαμβάνοντας δεδομένα ότι η Fairchild δεν είχε εμπειρία προώθησης τέτοιων προϊόνων και ότι το Channel F ήταν ένα καινοτόμο προϊόν σε μία ανώριμη ακόμη αγορά, δεν πρέπει να εκλαμβάνονται ως αποτυχία.

Παρά τις καινοτομίες του, τα τεχνικά του χαρακτηριστικά δεν ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακά και ο Atari VCS που κυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα, ήταν ένα εμφανώς ανώτερο προϊόν. Τα γραφικά ήταν χροντροκομμένα, κι από την ανάλυση των 128×64 dots αξιοποιήσιμα στην οθόνη της τηλεόρασης ήταν τα 102×58. Η παλέτα των 8 χρωμάτων, αποτελούνταν πρακτικά από τέσσερα βασικά χρώματα σε δύο διαβαθμίσεις και οι σχετικά πρωτόγονες ηχητικές δυνατότητες αποδίδονταν από ένα ενσωματωμένο μεγαφωνάκι και όχι τα ηχεία της τηλεόρασης. Το σετ των παιχνιδιών τέλος, δεν ξεπέρασε τους 27 μόλις τίτλους, αν και μερικοί από αυτούς ήταν εθιστικοί και θεωρούνται σήμερα κλασικοί.

Ο κατάλογος των 28 τίτλων του Channel F. Τα ROM cartridges της συσκευής τιτλοφορούνταν από την Fairchild, ως Videocarts.

To 1979, χρονιά που ξεκινά ο πόλεμος των κονσολών δεύτερης γενιάς και θα οδηγήσει ως το 1983 στο μεγάλο κραχ του video gaming, τα δικαιώματα του Channel F περνούν στην εταιρεία Zircon International. Με έναν μικρό εκμοντερνισμό του σχεδίου, αποσπώμενα χειριστήρια και έξοδο ήχου στην τηλεόραση, επαναλανσάρει την συσκευή ως Channel F System II. Είναι ωστόσο αδύνατο να ανταγωνιστεί την Atari με τις ξεπερασμένες προδιαγραφές του και με τα μόλις έξι νέα παιχνίδια. Η τιμή των 99 δολαρίων αποτελεί το μοναδικό κίνητρο αγοράς. Η διάθεση των δικαιωμάτων κατασκευής σε κάποιες εταιρείες της Ευρώπης, όπως η Saba, η Nordmende, η Luxor και η Barco, του εξασφαλίζουν μία επέκταση ζωής της τάξης των τριών ετών, έως το 1983, οπότε διακόπτεται η παραγωγή του.