ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 01 Μαΐου 1971, η IBM ανακοινώνει τον πρώτο εύκαμπτο δίσκο (floppy disk). Μία πλαστική εύκαμπτη επιφάνεια με επικάλυψη μαγνητικού υλικού οξειδίων του σιδήρου. Ο δίσκος της IBM έχει διάμετρο 8 ιντσών (200 χιλιοστών) και ενώ αρχικά ονομάζεται memory disk, λίγο αργότερα θα πάρει το όνομα που θα κυριαρχήσει τις επόμενες τρεις δεκαετίες: δισκέτα (diskette).

Το πιο διαδεδομένο μέσο αποθήκευσης από τη δεκαετία του’70 έως και όλη τη δεκαετία του ’90, το floppy disk, αποτελεί κι αυτό μία εφεύρεση της IBM. Και συγκεκριμένα της ομάδας του Άλαν Σούγκαρτ, ο οποίος ένα χρόνο αργότερα και πλέον με δική του εταιρεία, θα κατασκευάσει και το πρώτο floppy disk drive του εμπορίου. Στην πρώτη της εκείνη μορφή του 1971, η δισκέτα δεν αποτελούσε προϊόν προς πώληση, δεν μπορούσε να εγγράψει δεδομένα (read-only) και δεν διέθετε περίβλημα – κάτι που την καθιστούσε πολύ ευαίσθητη στη σκόνη.

Εκείνη η δισκέτα με τον κωδικό 23FD ήταν χωρητικότητας μόλις 80 ΚΒ και προοριζόταν αποκλειστικά για το φόρτωμα του firmware στα μεγάλα συστήματα της IBM.

Δείτε το Άρθρο που αφορά το IBM 3740 (FLOPPY DISK DRIVE)

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 01 Μαΐου 1971, η IBM ανακοινώνει τον πρώτο εύκαμπτο δίσκο (floppy disk). Μία πλαστική εύκαμπτη επιφάνεια με επικάλυψη μαγνητικού υλικού οξειδίων του σιδήρου. Ο δίσκος της IBM έχει διάμετρο 8 ιντσών (200 χιλιοστών) και ενώ αρχικά ονομάζεται memory disk, λίγο αργότερα θα πάρει το όνομα που θα κυριαρχήσει τις επόμενες τρεις δεκαετίες: δισκέτα (diskette).Το πιο διαδεδομένο μέσο αποθήκευσης από τη δεκαετία του’70 έως και όλη τη δεκαετία του ’90, το floppy disk, αποτελεί κι αυτό μία εφεύρεση της IBM. Και συγκεκριμένα της ομάδας του Άλαν Σούγκαρτ, ο οποίος ένα χρόνο αργότερα και πλέον με δική του εταιρεία, θα κατασκευάσει και το πρώτο floppy disk drive του εμπορίου. Στην πρώτη της εκείνη μορφή του 1971, η δισκέτα δεν αποτελούσε προϊόν προς πώληση, δεν μπορούσε να εγγράψει δεδομένα (read-only) και δεν διέθετε περίβλημα – κάτι που την καθιστούσε πολύ ευαίσθητη στη σκόνη.Εκείνη η δισκέτα με τον κωδικό 23FD ήταν χωρητικότητας μόλις 80 ΚΒ και προοριζόταν αποκλειστικά για το φόρτωμα του firmware στα μεγάλα συστήματα της IBM