ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 24 Μαρτίου 1947, γεννιέται στο στο Ανατολικό Λονδίνο ο Άλαν Σούγκαρ (Alan Sugar). Βρετανός επιχειρηματίας, που έγινε παγκόσμια γνωστός ως ιδιοκτήτης της Amstrad κι ένας από τους πλέον ικανούς επενδυτές στην αγορά των υπολογιστών. Σήμερα είναι ένας πολυεκατομμυριούχος-τηλεπερσόνα. Το ανάλογο του Ντόναλντ Τραμπ στη Μεγάλη Βρετανία.

Ο Άλαν Σούγκαρ υπήρξε πάντα ένας κατ’αρχήν επιχειρηματίας και η ενασχόληση της εταιρείας του με την κατασκευή υπολογιστών ήταν κυρίως ευκαιριακή, λόγω της εκτίναξης της νέας αγοράς των προσωπικών υπολογιστών. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό, αφού η Amstrad με φθηνά και αξιόπιστα συστήματα βοήθησε στην επέκταση των υπολογιστών -κυρίως στην ευρωπαϊκή αγορά- σε σπίτια και μικρές επιχειρήσεις, ενώ παράλληλα τόλμησε και κάποιες καινοτομίες, αν και χωρίς εμπορική επιτυχία. Ο Σούγκαρ πιο συγκεκριμένα, καταγόμενος από μικροαστική οικογένεια, παράτησε το σχολείο στα 16 του για να ασχοληθεί με τις πωλήσεις. Την Amstrad, της οποίας το όνομα προέρχεται από τα αρχικά Αlan Μichael Sugar Τrading, την ίδρυσε το 1968, ξεκινώντας από την εισαγωγή ηλεκτρικών ειδών μαζικής κατανάλωσης. Στη δεκαετία του ’70 αρχίζει το κατασκευαστικό της έργο, με συστήματα ήχου και εικόνας, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο Σούγκαρ αντιλαμβάνεται τις ευκαιρίες που ανοίγονται στο χώρο των υπολογιστών και αποφασίζει να βάλει επιθετικά την Amstrad στο παιχνίδι.

O Άλαν Σούγκαρ με τον Amstrad CPC464, έναν από τους πλέον δημοφιλείς home computer στην ευρωπαϊκή αγορά, το 1984.

Τη δεκαετία του ’80, σχεδόν όλες οι επιχειρηματικές αποφάσεις του Σούγκαρ αποδεικνύονται επιτυχημένες. Η σειρά οικιακών υπολογιστών CPC  βασίζεται στην πληρότητα και το χαμηλό κόστος, ενώ ακολουθεί δοκιμασμένες και συντηρητικές λύσεις από πλευράς τεχνολογίας. Τα 3 εκατομμύρια των πωλήσεων, τον φέρνουν στην κορυφή των Ευρωπαίων κατασκευαστών home computer. Όμως, το μεγάλο στοίχημα του Σούγκαρ είναι ο PCW. Ένα προϊόν δικής του -επιχειρηματικής- επινόησης. Αντίθετα με την κυρίαρχη προσπάθεια της καινοτομίας σε έναν πολύ σκληρά ανταγωνιστικό κόσμο της δεκαετίας του ’80, ο Σούγκαρ ακολούθησε την αντίστροφη οδό. Επένδυσε στην ξεπερασμένη τεχνολογία, για να κλέψει πωλήσεις από τους κορυφαίους κατασκευαστές επαγγελματικών υπολογιστών. Επέλεξε μία πολύ συγκεκριμένη αγορά, εκείνη των μικροεπαγγελματιών και της γραμματειακής χρήσης (σε γραφεία και επιχειρήσεις) και τους πρόσφερε ένα πολύ φθηνό μηχάνημα, με ότι χρειάζεται ένας υπολογιστής γραφείου για να καλύπτει τις ανάγκες του. Ένα 8μπιτο σετ υπολογιστή, επεξεργαστή κειμένου και εκτυπωτή, ήταν αρκετό για το 99% των βασικών γραφειακών αναγκών. Ο PCW ήταν ακριβώς αυτό, κι ας έφερε τεχνολογία ηλικίας σχεδόν δέκα ετών. Η σειρά επιβιώνει για 15 χρόνια και κλείνει με πάνω από 8 εκατομμύρια πωλήσεις.

Παρόμοια φιλοσοφία με εκείνη των CPC ακολούθησε ο Σούγκαρ και όταν μπήκε -επίσης καθυστερημένα- στην αγορά PC συμβατών, με τον Amstrad PC-1512, το 1986. Ενώ το σύστημα βρισκόταν από πλευράς τεχνολογίας δύο χρόνια πίσω σε σχέση με τους ανταγωνιστές του, ήταν παγκοσμίως ο πιο πλήρης επώνυμος προσωπικός υπολογιστής στην τιμή του. Μία τακτική που βοήθησε την Amstrad να διατηρηθεί στην κορυφή των Ευρωπαίων κατασκευαστών PC, έως και τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Έκτοτε όμως, ο ανταγωνισμός γίνεται πολύ πιο σκληρός και τα PC της Amstrad πλήττονται από την αναξιοπιστία των σκληρών δίσκων της Seagate που χρησιμοποιούν. Μπορεί η Amstrad να κέρδισε την αγωγή εναντίον του προμηθευτή της, αλλά η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη. H εταιρεία επεκτείνεται στην αγορά set top boxκαι μερικών -αποτυχημένων- ηλεκτρονικών συσκευών γραφείου, όπως το e-m@iler. Ταυτόχρονα είναι η πρώτη στην Ευρώπη εταιρεία που δοκιμάζει -επίσης χωρίς επιτυχία- την τύχη της στα PDA, με το Amstrad PenPad. Αποτυχημένη θα αποδειχτεί επίσης η συνεργασία με τη Sega, της οποίας καρπός ήταν το Amstrad Mega-PC. Έχει προηγηθεί η μεγαλύτερη εμπορική αστοχία της εταιρείας, με την πρώτη -και τελευταία- παιχνιδομηχανή της, το GX4000 του 1990.

Ο Άλαν Σούγκαρ με το Amstrad PC που κατέκτησε την Ευρώπη

Τη δεκαετία του ’90, ο Alan Sugar παύει να είναι αφοσιωμένος στην αγορά των υπολογιστών. Η εταιρεία του, από κορυφαίος κατασκευαστής υπολογιστών της Μεγ. Βρετανίας (σ.σ. μέσω της οποίας απέκτησε και τον τίλο του «Σερ») υποβαθμίζεται σε μικρομεσαία βιομηχανία ηλεκτρονικών συσκευών. Ο ίδιος ο Σούγκαρ εξαγοράζει την ποδοσφαιρική ομάδα της Τότεναμ, όπου και γίνεται αντιπαθής στους οπαδούς της, καθώς και πάλι βλέπει την επένδυσή του αποκλειστικά επιχειρηματικά.

Ο Alan Sugar έχει τη φήμη αδίστακτου και συχνά άξεστου επιχειρηματία. Είναι ο άνθρωπος στον οποίο κατέληξαν άδοξα οι υπολογιστές της Sinclair, το 1985. Είναι εκείνος στον οποίο αποδίδεται η πλέον αποτυχημένη πρόβλεψη, ότι «το ipod θα είναι ψόφιο, τελειωμένο, εξαφανισμένο, καπούτ (dead, finished, gone, kaput) έως τα Χριστούγεννα του 2005″. Θεωρείται διαπλεκόμενος που, από θατσερικός, έφτασε να χρηματοδοτεί το κόμμα των Εργατικών και να πάρει τη θέση του συμβούλου του Γκόρντον Μπράουν σε ζητήματα επιχειρηματικότητας. Και τέλος, ζηλεύοντας τη δόξα του Αμερικανού κροίσου Ντόναλντ Τραμπ, έφτασε να γίνει ο ίδιος τηλεπερσόνα και οικοδεσπότης του ριάλιτι «The Apprentice» στο BBC.

Σήμερα παραμένει ένας από τους πιο πλούσιους ανθρώπους της Μεγ. Βρετανίας, αν και τα έσοδά του δεν προέρχονται τόσο από επιχειρηματικές δραστηριότητες, παρά από τη διαχείριση της τεράστιας προσωπικής του περιουσίας.