ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 13 Ιουλίου 1984, βγαίνει στους κινηματογράφους το The Last Starfighter. Μία από τις πρώτες κινηματογραφικές ταινίες μεγάλου μήκους  με τρισδιάστατα γραφικά και εφέ κατασκευασμένα σε υπολογιστές και η πρώτη με ολόκληρες σεκάνς αποκλειστικά με CGI (Computer Generated Imagery).

Η ταινία επιστημονικής φαντασίας αυτή είναι άμεσα συνδεδεμένη με τους υπολογιστές, και θεματικά. Ο κεντρικός ήρωας στρατολογείται για να προστατέψει το Γαλαξία από μία εισβολή, ακριβώς διότι πετυχαίνει κορυφαίο σκορ στο arcade παιχνίδι Starfighter, το οποίο στην πραγματικότητα είναι τεστ για την αναζήτηση πληρωμάτων για πολεμικά διαστημόπλοια.

Σύμφωνα με την εταιρεία παραγωγής η χρήση υπολογιστή επέτρεψε την συμπίεση του χρόνου δημιουργίας της ταινίας στο μισό και του κόστους στο ένα τρίτο. Τα γυρίσματα του The Last Starfighter ολοκληρώθηκαν μόλις σε 40 μέρες και χάρη στην εκτεταμένη χρήση υπολογιστών στις σκηνές του, το κόστος συμπιέστηκε στα 14 εκατ. δολάρια. Καθώς απέφερε 21 εκατ. από τα εισιτήρια, το εγχείρημα αποδείχτηκε επιτυχημένο.

Όλα τα τρισδιάστατα αντικείμενα στο διάστημα, μαζί με τα διαστημόπλοια, καθώς και τα περισσότερα εφέ της ταινίας, κατασκευάστηκαν σε έναν υπερυπολογιστή Cray X-MP[1] από την εταιρεία παραγωγής Digital Productions. Επικεφαλής ήταν ο Ρον Κομπ, Αμερικανός κομίστας και σχεδιαστής, μέλος των ομάδων σχεδιασμού στις ταινίες Alien, Πόλεμος των Άστρων και αργότερα Άβυσσος, Titan Α.Ε. κ.α.

Σχεδόν το 30% της ταινίας αποτελείται από σεκάνς με χρήση CGI. Για την ακρίβεια 27 λεπτά από τη συνολική διάρκεια των 101 λεπτών. Για τα δεδομένα της εποχής κάτι τέτοιο ήταν στα όρια του αδιανόητου. Αναλυτικότερα 300 είναι οι σκηνές που περιλαμβάνουν γραφικά σε υπολογιστές, με το κάθε καρέ να αποτελείται από 250.000 πολύγωνα. Η ανάλυση των γραφικών αγγίζει τα 5.000×3.000 pixels με 32μπιτη παλέτα χρωμάτων (4 δισ. χρώματα).

[1] Cray XM-P: Το μοντέλο που αντικατέστησε τον Cray 1 το 1982. 64μπιτος υπερυπολογιστής με έναν έως τέσσερις επεξεργαστές χρονισμένους στα 105 MHz και μνήμη SRAM έως 128 ΜΒ. Η θεωρητική ισχύς του, ανάλογα με τον αριθμό CPU, κυμαινόταν από 200 έως 800 MFLOPS.