ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 29 Ιουνίου 2000, η ΙΒΜ αποκαλύπτει τον ταχύτερο supercomputer της εποχής του, τον IBM ASCI White. Απαρτίζεται από 8.192 64μπιτους επεξεργαστές POWER3 (χρονισμένους στα 375ΜΗz) που τρέχουν παράλληλα, επιτυγχάνοντας μέγιστη επίδοση 12,3 teraflops, ή αλλιώς 12,3 τρισεκατομμύρια πράξεις κινητής υποδιαστολής το δευτερόλεπτο! Ο ASCI White θα διαδεχτεί τον ASCI Red (*) που κατασκευάστηκε από την Intel το 1996, στο πρόγραμμα Accelerated Strategic Computing Initiative (ASCI – σήμερα ονομάζεται Advanced Simulation and Computing Program). Πρόκειται για μία πρωτοβουλία των ΗΠΑ, μετά τη συμφωνία για τη μείωση των πυρηνικών του 1992, να συντηρήσει το πυρηνικό της οπλοστάσιο χωρίς όμως την χρήση πραγματικών δοκιμών, αλλά μέσω προσομοίωσης σε υπολογιστή. Ο ASCI White ήταν εγκατεστημένος στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livemore(LLNL) και φιλοξενούνταν σε περισσότερες από 200 «ντουλάπες». Καταλάμβανε χώρο 1.000 τετραγωνικών μέτρων (ή ένα στρέμμα, ή σχεδόν 4 γήπεδα τένις) και ζύγιζε πάνω από 100 τόνους. Σε ό,τι αφορά τον αποθηκευτικό του χώρο, η συνολική του μνήμη άγγιζε τα 6,2Tbytes και οι δίσκοι τα 110Tbytes. Το σύστημα χρησιμοποιούσε το λειτουργικό σύστημα ΑΙΧ της ΙΒΜ. (*) Ο πρώτος supercomputer με επιδόσεις άνω του 1 teraflop

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 29 Ιουνίου 2000, η ΙΒΜ αποκαλύπτει τον ταχύτερο supercomputer της εποχής του, τον IBM ASCI White. Απαρτίζεται από 8.192 64μπιτους επεξεργαστές POWER3 (χρονισμένους στα 375ΜΗz) που τρέχουν παράλληλα, επιτυγχάνοντας μέγιστη επίδοση 12,3 teraflops, ή αλλιώς 12,3 τρισεκατομμύρια πράξεις κινητής υποδιαστολής το δευτερόλεπτο!

Ο ASCI White θα διαδεχτεί τον ASCI Red (*) που κατασκευάστηκε από την Intel το 1996, στο πρόγραμμα Accelerated Strategic Computing Initiative (ASCI – σήμερα ονομάζεται Advanced Simulation and Computing Program). Πρόκειται για μία πρωτοβουλία των ΗΠΑ, μετά τη συμφωνία για τη μείωση των πυρηνικών του 1992, να συντηρήσει το πυρηνικό της οπλοστάσιο χωρίς όμως την χρήση πραγματικών δοκιμών, αλλά μέσω προσομοίωσης σε υπολογιστή.

Ο ASCI White ήταν εγκατεστημένος στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livemore(LLNL) και φιλοξενούνταν σε περισσότερες από 200 «ντουλάπες». Καταλάμβανε χώρο 1.000 τετραγωνικών μέτρων (ή ένα στρέμμα, ή σχεδόν 4 γηπέδα τέννις) και ζύγιζε πάνω από 100 τόνους. Σε ό,τι αφορά τον αποθηκευτικό του χώρο, η συνολική του μνήμη άγγιζε τα 6,2Tbytes και οι δίσκοι τα 110Tbytes. Το σύστημα χρησιμοποιούσε το λειτουργικό σύστημα ΑΙΧ της ΙΒΜ.

.