ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 29 Ιουνίου 1972, η Burroughs ανακοινώνει το πρώτο τερματικό με επίπεδη οθόνη στην ιστορία των υπολογιστών. Το TD700 αξιοποιεί την τεχνολογία απεικόνισης SELF-SCAN, την οποία ανέπτυξε ένα χρόνο πριν η Burroughs, για την απεικόνιση κειμένου σε μία λεπτή και επίπεδη οθόνη πάχους μόλις 5,5 εκατοστών. Η έρευνα για την λεπτή οθόνη που θα καταργεί τον καθοδικό σωλήνα (CRT) έχει προχωρήσει αρκετά στα τέλη της δεκαετίας του ’60, αν και η τεχνολογία ακόμη βρίσκεται στα σπάργανα και οι τεχνικές επιτρέπουν την κατασκευή περιορισμένου μεγέθους (σ.σ. μίας ή δύο γραμμών) μηχανισμούς απεικόνισης, οι οποίοι τοποθετούνται κατά κύριο λόγο σε ηλεκτρονικές αριθμομηχανές. Η εταιρεία Burroughs, που τότε συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους κορυφαίους κατασκευαστές υπολογιστών στις ΗΠΑ, ήταν μία απο τους πρωτοπόρους στην ανάπτυξη τέτοιων τεχνολογιών. Το TD700 υπήρξε η πρώτη ηλεκτρονική συσκευή με μεγάλης διάστασης επίπεδη οθόνη και ήταν βασισμένο στην τεχνολογία SELF-SCAN που ανέπτυξε η Burroughs στις αρχές της δεκαετίας του ’70, και για την οποία έλαβε την ευρεσιτεχνία υπ’ αριθ. 3989981 το 1976. Η οθόνη της Burroughs ήταν κατασκευασμένη από τρία επάλληλα φύλλα, δύο γυαλιού και ανάμεσά τους ένα κεραμικό. Το κεραμικό φύλλο ήταν διάτρητο με κυλινδρικές οπές διαμέτρου 0,61 χιλιοστών. Η κάθε οπή ήταν γεμισμένη με μείγμα ευγενών αερίων και στα άκρα της ήταν τοποθετημένα ηλεκτρόδια. Όταν εφαρμοζόταν διαφορά δυναμικού στα ηλεκτρόδια το αέριο ιονιζόταν εκπέμποντας φως κόκκινου χρώματος. Στο τερματικό B700 συγκεκριμένα το πάνελ είχε διάσταση 23,4×9,6 εκατοστών. Στην επιφάνεια αυτή απεικονίζονταν 256 χαρακτήρες (8 γραμμές των 32 χαρακτήρων) διάστασης 8×8 dots ο κάθε ένας. Προφανώς η ανάλυση δεν ήταν αντίστοιχη μίας CRT οθόνης που  μπορούσε να εμφανίζει κείμενο 80 στηλών, ωστόσο άλλα ήταν τα οφέλη της συγκεκριμένης τεχνολογίας. Χάρη στην οθόνη SELF-SCAN, το B700 ήταν ένα πολύ συμπαγές και ελαφρύ τερματικό. Ο μηχανισμός απεικόνισης ζύγιζε μόλις 3,4 κιλά και το πάχος του δεν ξεπερνούσε τα 5,5 εκατοστά. Ο συγκεκριμένος τύπος απεικόνισης ήταν πιο οικονομικός από πλευράς δαπάνης ηλεκτρικής ισχύος και ταυτόχρονα πιο αξιόπιστος. Ταυτόχρονα, είχε πολύ πιο σταθερή και ξεκούραστη εικόνα, με ρυθμό ανανέωσης 80 Hz. Βέβαια το αντίτιμο ήταν σχετικά υψηλό, λόγω νεότητας της τεχνολογίας, καθώς, τον καλοκαίρι του 1972 ένα «χαζό» (σ.σ. αποκλειστικά για απεικόνιση δεδομένων και χωρίς κύκλωμα επεξεργασίας) τερματικό Burroughs TD700 κόστιζε περίπου 2.000 δολάρια. Η συσκευή δεν προοριζόταν για προγραμματισμό, αλλά για θέσεις εξυπηρέτησης κοινού, τράπεζες, ξενοδοχεία κ.λπ. .