ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 07 Απριλίου 1986, ανακοινώνεται η μεταβίβαση όλων των μοντέλων υπολογιστών και του λογότυπου της Sinclair, στα χέρια της Amstrad. Παρόλο που ήταν γνωστές οι οικονομικές περιπέτειες της εταιρείας του Σερ Κλάιβ Σινκλερ, η επιχειρηματική κίνηση «ματ» του ανταγωνιστή του Άλαν Σούγκαρ, κάθε άλλο παρά αναμενόμενη ήταν. Ο ιδιοκτήτης της Amstrad απέκτησε το πιο φημισμένο τότε στην Ευρώπη λογότυπο home computer, μαζί με όλο το στοκ υπολογιστών της Sinclair, προς μόλις 5 εκατ. λίρες. Η Sinclair είχε μπει ήδη σε περιπέτειες από το 1984, όταν κυκλοφόρησε με αρκετά τεχνικά προβλήματα ο QL με στόχο την αγορά των επαγγελματικών υπολογιστών. Παρόλο την αποτυχία του μεγαλεπίβολου αυτού σχεδίου, το όνομα ZX Spetrum που παρέμενε ο πιο δημοφιλής οικιακός υπολογιστής της Ευρώπης ήταν αρκετό για να συντηρεί τα οικονομικά της εταιρείας. Σε αυτό βοήθησε και ο ανανεωμένος εμφανισιακά Spectrum+ που τόνωσε το ενδιαφέρον της αγοράς. Η γκάμα του Spectrum επεκτάθηκε και το 1985 με τον Spectrum 128, αν και σε καμία περίπτωση με την επιτυχία των προκατόχων του. Εκείνο που δεν μπόρεσε να αντέξει η Sinclair ήταν το φιάσκο του ηλεκτρικού αυτοκινήτου C5, το οποίο αποτελούσε εμμονή του Κλάιβ Σινκλερ για χρόνια. Ήδη από τα μέσα του 1985 ήταν δημοσιευμένη η πρόθεση της Sinclair για άντληση κεφαλαίων έως 10 εκατ. λίρες για την πλήρη αναδόμηση της εταιρείας. Ενώ το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, ναυάγησε μία προσπάθεια απορρόφησής της από την εκδοτική εταιρεία Pergamon Press. Παρόλα αυτά, η ανακοίνωση της μεταφοράς του τμήματος υπολογιστών, μαζί με το λογότυπο Sinclair, στην Amstrad, προς μόλις 5 εκατ. λίρες τον Απρίλιο του 1986, έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία.

Η κίνηση του Άλαν Σούγκαρ αποδείχτηκε επιχειρηματικά ιδιοφυής, πετυχαίνοντας με ελάχιστο κόστος να δημιουργήσει ολιγοπώλιο στην ευρωπαϊκή αγορά. Τέτοιες βέβαια συγχωνεύσεις δεν μεταφράζονται απαραίτητα σε θετικές εξελίξεις για την αγορά και η αλήθεια είναι ότι από τη μεταβίβαση αυτή, ελάχιστα κέρδισε η εξέλιξη των οικιακών υπολογιστών. Το ότι ο Σούγκαρ έκανε μία στενά επιχειρηματική κίνηση φάνηκε τα επόμενα χρόνια με τα νέα μοντέλα Spectrum που κυκλοφόρησαν. Τα Spectrum +2 και +3 δεν πρόσθεσαν τίποτε στη γκάμα του δημοφιλούς υπολογιστή, καθώς δεν ήταν κάτι περισσότερο από τη μεταμόρφωση του Spectrum 128 σε έναν ακόμη «όλα σε ένα» οικιακό υπολογιστή με έτοιμες λύσεις από τους Amstrad CPC 464 και 6128 αντίστοιχα. Παράλληλα, ενταφιάστηκε ο -πρωτοποριακός σε πολλά σημεία- QL με συνοπτικές διαδικασίες. Την εποχή που οι αμερικάνικες Commodore και Atari βρίσκονταν μία γενιά μπροστά με 16μπιτη τεχνολογία, ο κυρίαρχος κατασκευαστής της Ευρώπης επέμενε σε ξεπερασμένες 8μπιτες πλατφόρμες. Το ότι το τελευταίο μηχάνημα με το λογότυπο της Sinclair ήταν ο εντελώς αποτυχημένος PC200, του 1989, είναι ίσως ο έντονος συμβολισμός της οριστικής υποβάθμισης του. Από την άλλη όμως, η Amstrad επωφελήθηκε αναμφίβολα από την εξαγορά, αφού το στοκ και μόνο των υπολογιστών της Sinclair που πωλήθηκε τους επόμενους μήνες απέφερε περισσότερα έσοδα από το κόστος της εξαγοράς. Από την πλευρά του, ο Κλάιβ Σινκλέρ δεν έχασε μεν την εταιρεία του, αλλά αυτό που απέμεινε ήταν ένα απλό κέλυφος για την ανάπτυξη νέων αμφίβολης αξίας τεχνολογιών, εξαιρώντας ίσως το αξιόλογο Cambridge Z88.