ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 05 Σεπτεμβρίου 1951, ο υπολογιστής LEO I (Lyons Electronic Office I) τρέχει την πρώτη του εφαρμογή  μηχανοργάνωσης  και με αυτόν τον τρόπο γίνεται ο πρώτος υπολογιστής της ιστορίας που δεν διατίθεται για στρατιωτικές η ερευνητικούς σκοπούς, αλλά αποκλειστικά για χρήση από επιχειρήσεις.

O EDVAC υπήρξε το θεμέλιο για την ανάπτυξη του LEO.

O LEO αποτέλεσε εξέλιξη του, επίσης εμβληματικού, EDSAC. Ο EDSAC, ο πρώτος βρετανικής κατασκευής ηλεκτρονικός υπολογιστής ήταν βασισμένος στα σχέδια του EDVAC και, στις 6 Μαΐου του 1949, οπότε μπήκε σε λειτουργία, έγινε ο δεύτερος (μετά τον EDVAC) υπολογιστής με δυνατότητα αποθήκευσης προγραμμάτων στη μνήμη. Κατασκευάστηκε από τον καθηγητή του Κέμπριτζ, Μόρις Γουίλκς και στη χρηματοδότηση του EDSAC ενεπλάκη η μεγαλύτερη βρετανική εταιρεία προϊόντων διατροφής, J. Lyons & Co. Τα στελέχη της Lyons εντόπισαν πολύ γρήγορα τις πιθανές χρησιμότητες μίας τέτοιας συσκευής και ήταν η ίδια η εταιρεία που πήρε την πρωτοβουλία για την μετεξέλιξη του EDSAC σε ένα νέο εμπορικό υπολογιστή που θα χρησιμοποιούνταν για τις ανάγκες μίας επιχείρησης.

Ο LEO κατασκευάστηκε από τον μηχανικό ραντάρ Τζον Πίνκερτον, τον οποίον πρότεινε ο Γουίλκς στην Lyons για τη δουλειά αυτή. Το όνομα Lyons Electronic Office είναι δηλωτικό για το ρόλο του LEO. Ο υπολογιστής ανέλαβε να αυτοματοποιήσει τις πιο τυπικές καθημερινές εργασίες μίας εταιρείας, στις πληρωμές και την αποθήκη. Το εγχείρημα ήταν τόσο επιτυχημένο, ώστε να αποτελέσει και την πρώτη περίπτωση outsourcing (εξωτερική ανάθεση) στη μηχανογράφηση, με την Lyons να αναλαμβάνει τις πληρωμές προσωπικού της Ford Αγγλίας.

Ο Πίνκερτον διατήρησε την αρχιτεκτονική του EDSAC και την προσάρμοσε τις ιδιαίτερες ανάγκες μίας επιχείρησης. Ο LEO ήταν χρονισμένος στα 500 KHz με τις περισσότερες εντολές του να εκτελούνται σε 1,5 msec. Εκείνο που έπρεπε να μπορεί να κάνει είναι η διαχείριση πολλαπλών ροών δεδομένων εισόδου/εξόδου, ταυτόχρονα. Γι’ αυτό, ο Πίνκερτον, σχεδίασε τα κανάλια I/O με επαρκή προσωρινή μνήμη (buffer). Το συνολικό μέγεθος της φυσικής μνήμης ήταν 2.048 λέξεις των 35 bits (8,75 ΚΒ), δηλαδή τετραπλάσιο εκείνης του EDSAC.

Ο LEO III έμεινε σε λειτουργία σε κάποιες επιχειρήσεις μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Το επιτυχημένο εγχείρημα της Lyons, επεκτάθηκε εμπορικά και μαζικοποιήθηκε με την κατασκευή δύο ακόμη μοντέλων, του LEO II το 1954 και LEO III το 1961. Από το 1954 ήδη, η ζήτηση του υπολογιστή της Lyons οδήγησε στην ανάγκη ίδρυσης της θυγατρικής εταιρείας LEO Computersπου θα αναλάμβανε την εμπορική διάθεση των υπολογιστών LEO I και II. To 1960 η Lyons και η English Electricιδρύουν από κοινού την English Electric LEO Co. Η νέα εταιρεία μαζικοποιεί την κατασκευή των LEO και τέσσερα χρόνια αργότερα συγχωνεύεται με την ICT (International Computers and Tabulators) για να σχηματιστεί η ICL(International Computers Limited). Σήμερα η ICL ανήκει στην Fujitsu. Οι δε LEO συνέχισαν να πωλούνται για πολλά χρόνια και ο τελευταίος από αυτούς παρέμενε σε λειτουργία ως και το 1981.