Η Nintendo με τις διάφορες εκδόσεις Gameboy επιβλήθηκε της αγοράς φορητών παιχνιδομηχανών για μία εικοσαετία. Απέναντι στην παντοκρατορία της Nintendo, πολλοί ανταγωνιστές δοκίμασαν την τύχη τους και έφαγαν το κεφάλι τους. Ούτε όμως το ίδιο το Gameboy ήταν εμπορικά επιτυχημένο σε όλες τις εκδόσεις του. Ακολουθούν, οι 10 πιο αποτυχημένες εμπορικά φορητές παιχνιδοκονσόλες, όπως τις έχει καταγράψει το GamePro.

10: SEGA GAME GEAR

[11.000.000 πωλήσεις]

H Sega παρουσίασε την παιχνιδοκονσόλα Game Gear το 1991, με την τιμή της να αγγίζει τα 150 δολάρια στις ΗΠΑ. Το μηχάνημα ήταν στην πράξη ένα φορητό Master System με μεγαλύτερη παλέτα χρωμάτων και ελαφρώς καλύτερα γραφικά. Σε αντίθεση με το Gameboy, το Game Gear είχε οριζόντια διάταξη, κάνοντάς το ιδανικότερο για χρήση με τα δύο χέρια. Παρόλο που γενικά το σύστημα της Sega θα μπορούσε να θεωρηθεί επιτυχία, το ογκώδες του πλαίσιο, η σχετικά υψηλή τιμή του, η μικρή του αυτονομία και η έλλειψη ελκυστικών τίτλων, ανάγκασαν τη Sega να μην επιχειρήσει να σχεδιάσει έναν πραγματικό διάδοχο.

9. NOKIA N-GAGE

 

[3.000.000 πωλήσεις]

H Nokia παρουσίασε την πρώτη πραγματικά 3D φορητή κονσόλα τον Οκτώβριο του 2003, λίγο νωρίτερα από την κυκλοφορία των Nintendo DS και Sony PSP. Το N-Gage ήταν μία πολυσχιδής συσκευή, που συνδύαζε κινητό τηλέφωνο, MP3 /video player και παιχνιδομηχανή με δυνατότητα multiplayer μέσω ασύρματου δικτύου. Ο συνδυασμός όμως αποδείχτηκε αποτυχημένος και πανάκριβος. Με τιμή της τάξης των 300 δολαρίων, μέτρια συλλογή παιχνιδιών, κακό σχεδιασμό (σ.σ. χαρακτηρίστηκε ως τάκο) και υπερβολικά πολλά πλήκτρα για παιχνιδοκονσόλα, οδηγήθηκε γρήγορα από τον αρχικό ενθουσιασμό στο ξεφούσκωμα των πωλήσεων.

8. NINTENDO GBA MICRO

[2.500.000 πωλήσεις]

Παρόλο που το προϋπάντησαν ως ένα από τα καλύτερα μοντέλα του Gameboy Advance, το Micro αποτέλεσε εμπορική επιτυχία στη συλλογή των δεκάδων εκδόσεων του Gameboy. Παρουσιάστηκε στην Ε3 του 2005, δίπλα στο Wii, αποτελώντας κι αυτό μέρος του νέου σχεδιαστικού προφίλ της Nintendo. Αν και η εταιρεία θεώρησε ότι η αποτυχία του Micro οφειλόταν στην αδυναμία της να «εξηγήσει τη μοναδική του προστιθέμενη αξία στο κοινό», η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν προβλήματα, όπως η μη υποστήριξη των παιχνιδιών του GBA, αναγκάζοντας τους κατασκευαστές να σχεδιάσουν συχνά βιαστικές μεταφορές των original τίτλων στη νέα συσκευή.

7. NEO-GEO POCKET

[2.000.000 πωλήσεις]

H SNK κυκλοφόρησε την πρώτη της φορητή παιχνιδοκονσόλα στα τέλη του 1998. Λόγω της χλιαρής υποδοχής από την αγορά, η εταιρεία ταχύτατα διέκοψε την παραγωγή του ασπρόμαυρου μοντέλου και το αντικατέστησε το 1999, στην Ιαπωνία, με τον 16μπιτο έγχρωμο διάδοχό του, το Pocket Color. Η τιμή του σε Ιαπωνία, ΗΠΑ και Ευρώπη ήταν πολύ χαμηλή και δεν ξεπερνούσε τα 70 δολάρια. Εξαιτίας της, καθώς και λόγω του καλού αρχικού σετ τίτλων παιχνιδιών και της μεγάλης του αυτονομίας, η υποδοχή ήταν ενθουσιώδης. Ωστόσο, η έλλειψη υποστήριξης από τρίτους κατασκευαστές και η αναμονή του GBA της Nintendo, έκαμψε γρήγορα τις πωλήσεις του. Οι περικοπές στο κόστος δεν βελτίωσαν την κατάσταση, με την SNK να διακόπτει την παραγωγή και να βγαίνει εντελώς από την αγορά το 2001.

6. NEC TURBO EXPRESS

[1.500.000 πωλήσεις]

To Turbo Express, στα 1990, υπήρξε η πρώτη φορητή παιχνιδοκονσόλα με δυνατότητα παιχνιδιού τίτλων κανονικής οικιακής κονσόλας, πέντε ολόκληρα χρόνια πριν το Sega Nomad. Παρόλο που ήταν το πιο προηγμένο φορητό σύστημα της εποχής του, το Turbo Express παρουσίαζε σοβαρά προβλήματα ευθύς εξαρχής. Η τιμή του ήταν εξωφρενικά υψηλή, αγγίζοντας τα 350 δολάρια και η κατανάλωση ηλεκτρικής ισχύος ακόμη υψηλότερη. Με έξι μπαταρίες ΑΑ μόλις που μπορούσε να λειτουργήσει για 20 λεπτά. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το κακό μάρκετινγκ της NEC, η «Rolls Royce των φορητών», όπως χαρακτηρίστηκε, πολύ γρήγορα αποσύρθηκε από την κυκλοφορία.

5. SEGA NOMAD

[1.000.000 πωλήσεις]

To Sega Nomad ήταν η δεύτερη φορητή κονσόλα με δυνατότητα να παίζει τίτλους από οικιακή παιχνιδομηχανή και πιο συγκεκριμένα να δέχεται τα cartridges των Genesis και Mega Drive. Κυκλοφόρησε από τη Sega τον Οκτώβριο του 1995, αποκλειστικά στην Ιαπωνία και τη Β. Αμερική, στην τιμή των 180 δολαρίων. Διέθετε δυνατότητα multiplayer δύο παικτών μέσω σύνδεσης με το χειριστήριο του Genesis και με την τηλεόραση (αποκλειστικά όμως για τον δεύτερο παίκτη). Καθώς κυκλοφόρησε την εποχή που εμφανίζονταν τα πρώτα συστήματα 3D και λόγω της υψηλής τιμής του και χαμηλής αυτονομίας του (2 ώρες), έχασε γρήγορα το μομέντουμ των πωλήσεων.

4. ATARI LYNX

[<500.000 πωλήσεις]

Κυκλοφόρησε το 1989 και ήταν το πρώτο έγχρωμο φορητό σύστημα που μπήκε στη μαζική παραγωγή. Διέθετε οθόνη με οπίσθιο φωτισμό και σχεδιασμό που διευκόλυνε τους αριστερόχειρες (με δυνατότητα αναστροφής). Επίσης μπορούσε να συνδεθεί σε τοπικό δίκτυο με 17 ακόμη Lynx και ήταν η πρώτη φορητή παιχνιδοκονσόλα με δυνατότητα μεγέθυνσης των ψευδοτρισδιάστατων γραφικών της. Παρόλο που παρέμεινε στην αγορά των ΗΠΑ για περισσότερα από πέντε χρόνια, ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει ένα αξιοπρεπές ποσοστό στην αγορά. Οι αιτίες είναι πολλές: η υψηλή τιμή του (189 δολάρια), το μεγάλο του μέγεθος, η 3ωρη αυτονομία του και το πολύ κακό σετ παιχνιδιών του. Η Atari το εγκατέλειψε το 1994 προκειμένου να ρίξει το βάρος στην ανάπτυξη του επίσης αποτυχημένου Jaguar.

3. GAME.COM

[<300.000 πωλήσεις]

Tο Game.com κυκλοφόρησε από την Tiger Electronics το Σεπτέμβριο του 1997. Ήταν η πρώτη φορητή παιχνιδομηχανή με touch screen και stylus, καθώς και πρόσβαση στο Internet. Η συσκευή απευθυνόταν στις μεγαλύτερες ηλικίας, διαθέτοντας χαρακτήρα PDA. Όμως η χρήση του stylus ήταν προβληματική, λόγω χαμηλής ακρίβειας, ενώ ταυτόχρονα του έλειπε ο οπίσθιος φωτισμός της οθόνης. Επιπλέον, το Game.com συνοδεύτηκε από τη χειρότερη διαφημιστική καμπάνια όλων των εποχών. Σε αυτήν, ο ηθοποιός πρακτικά έβριζε το κοινό λέγοντας «παίζει περισσότερα παιχνίδια από όσα εγκεφαλικά κύτταρα διαθέτετε εσείς οι ανόητοι»! Η ειρωνία ήταν ότι η συλλογή τίτλων του Game.com δεν ξεπέρασε ποτέ τα είκοσι.

2. TAPWAVE ZODIAC

[<200.000 πωλήσεις]

To Tapwave Zodiac ήταν άλλη μία φορητή παιχνιδομηχανή με touch-screen που κυκλοφόρησε λίγο πριν το Nintendo DS, το 2004. Παρά τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του, μεταξύ των οποίων η υποστήριξη του Microsoft Office, η αναπαραγωγή αρχείων βίντεο και MP3 και η ύπαρξη Ιnternet browser, ως συσκευή που απευθυνόταν σε gamers ήταν αδύνατο να αντιπαρατεθεί στην αίγλη της Nintendo. Το σύστημα ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία ήδη από τη γέννησή του, καθώς οι συσκευές Palm είχαν ήδη αρχίσει να αποσύρονται από την αγορά. Ο πιο καθοριστικός όμως παράγοντας, ήταν η μηδενική εμπειρία της Tapwave στο χώρο του gaming, αλλά και το μηδαμινό διαφημιστικό μπάτζετ δίπλα στα μεγαθήρια της Nintendo και της Sony. Ένα χρόνο αργότερα, η παραγωγή διακόπηκε και η Tapwave χρεωκόπησε.

1. GIZMONDO

[<25.000 πωλήσεις]

Από πού να ξεκινήσει κανείς, με αυτό το σκουπίδι ευρωπαϊκής προέλευσης; Για να μη χάνετε το χρόνο σας, αρκεί μία περίληψη: Τo Gizmondo κυκλοφόρησε το 2005 σε δύο εκδόσεις, μία των 400 δολαρίων χωρίς εμφάνιση διαφημίσεων και μία των 300 με διαφημίσεις. Μόλις 8 από τα συνολικά 14 παιχνίδια του αρχικού σετ, έφτασαν τελικά σε φάση παραγωγής. Η αιτία; Το Gizmondo δεν προοριζόταν ουδέποτε να αποτελέσει ένα εμπορικό προϊόν. Αποτελούσε τη βιτρίνα του προέδρου της εταιρείας, Στέφαν Έρικσον, ενός απατεώνα που επιχείρησε να αντλήσει δεκάδες εκατομμύρια από διάφορους επενδυτές. Το πάρτι του είχε διάρκεια ένα χρόνο, με τον Έρικσον να σπαταλάει τα χρήματά του σε αυτοκίνητα Ferrari και σπίτια στην Καλιφόρνια πριν τελικά συλληφθεί για τις σχέσεις του με τη σουηδική μαφία. Η απόλυτη αποτυχία.