Ο πιο διάσημος κινηματογραφικός εξωγήινος, ο Ε.Τ., η ταινία των 4 Όσκαρ και το Νο 4 στην παγκόσμια κατάταξη blockbuster όλων των εποχών, έγινε η αφορμή για τη μεγαλύτερη καταστροφή στο χώρο των video games.

H ταινία βγήκε στους κινηματογράφους το καλοκαίρι του 1982 και ως το φθινόπωρο είχε ήδη σπάσει ταμεία. Εκμεταλλευόμενη την επιτυχία της, η Warner Bros(ιδιοκτήτρια της Atari από το 1976) σπεύδει να έρθει σε συμφωνία με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ προκειμένου να μεταφέρει τον Ε.Τ. στη ναυαρχίδα των παιχνιδομηχανών, το Atari VCS. Βασικός στόχος της εταιρείας να προλάβει την αγορά των Χριστουγέννων και να κατακλύσει τα καταστήματα με τα cartridges του Ε.Τ. Τα στελέχη της Warner είναι σίγουρα ότι το παιχνίδι θα πουλήσει και μόνο με το εξώφυλλό του. Σφάλμα τραγικό…

Τον Ιούλιο του 1982, η Atari αναθέτει στον σχεδιαστή Howard Scott Warshaw να το ολοκληρώσει ως το Σεπτέμβριο, χωρίς να του θέσει κανένα άλλο περιορισμό και προκαταβάλοντας την πληρωμή του. Έχει ορίσει ευθύες εξαρχής ότι θα παράξει 5 εκατ. κομμάτια. Σημειωτέον, εκείνη την εποχή, το παιχνίδι του VCS με τις περισσότερες πωλήσεις, το Pac-Man, έχει καταφέρει να πουλήσει 7 εκατ. αντίτυπα. Ωστόσο, έχει προκαλέσει ζημιά στην Atari, η οποία το παρήγαγε σε 12 εκατ. κόπιες, με αποτέλεσμα να ξεμείνουν 5 εκατ. στα ράφια της. Μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες, και χωρίς άλλο ρίσκο, ο Warshaw καλείται να σχεδιάσει ένα νέο παιχνίδι από το μηδέν, που δεν βασίζεται σε έναν προηγούμενο τίτλο των Arcades. Το τελικό αποτέλεσμα, όπως ήταν λογικό, συγκαταλέγεται στα πιο άθλια παιχνίδια όλων των εποχών.

Μπορεί, η Warner εν μέρει να έπεσε μέσα στο σκεπτικό της, καθώς το Ε.Τ. καταφέρνει το χειμώνα του 1983 να πουλήσει 1,2 εκατομμύρια κομμάτια, ωστόσο ο ενθουσιασμός της την οδήγησε στην οικονομική καταστροφή. Το αρπακολλατζίδικο παιχνίδι με το μονότονο gameplay και τον ανυπόφορο ήχο, κατάφερε να εξοργίσει τα εκατομμύρια των θυμάτων του «εξωφύλλου» του. Ο ίδιος ο CEO της Atari παραδέχεται ότι τα περισσότερα από τα 1,2 εκατ. κομμάτια που πουλήθηκαν, επιτράφηκαν από τους αγοραστές τους. Σύμφωνα με το λαϊκό μύθο μάλιστα, η εταιρεία αναγκάστηκε να συγκεντρώσει με ένα κομβόι αποτελούμενο από 14 νταλίκες και να θάψει το βουνό των απούλητων συσκευασιών σε μία χωματερή του Νέου Μεξικού.