ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 10 Ιουλίου 1962, εκτοξεύεται ο Telstar. Ο πρώτος τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος σύγχρονης επικοινωνίας. Προϊόν των εργαστηρίων της AT&T Bell και χρηματοδοτούμενος από μία ομάδα τηλεπικοινωνιακών και τηλεοπτικών εταιρειών, στόχο έχει την μεταφορά πληροφοριών σε σταθερούς σταθμούς που βρίσκονται στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Με τον Telstar έγιναν εφικτές οι τηλεφωνικές κλήσεις μέσω δορυφόρου, αν και οι χρήστες αυτής της μεθόδου έχασαν τον αρχικό ενθουσιασμό τους, όταν -στην πράξη- αντιμετώπισαν την υστέρηση μισού δευτερολέπτου στις συνομιλίες, λόγω της απόστασης των 40 χιλ. χιλιομέτρων που διένυε το σήμα από το ένα άκρο στο άλλο.

Ο Τelstar ήταν επίσης, ο πρώτος δορυφόρος στου οποίου την κατασκευή, την εκτόξευση αλλά και την εκμετάλλευση, συμμετείχαν ιδιωτικά κεφάλαια. Στη χρηματοδότησή του συνέβαλλαν και κρατικοί οργανισμοί ευρωπαϊκών χωρών, και συγκεκριμένα η υπηρεσία Ταχυδρομείων της Μεγ. Βρετανίας και η France Telecom. Στην Ευρώπη χτίστηκαν δύο σταθμοί εδάφους για τη λήψη σήματος σε Μεγ. Βρετανία και Γαλλία αντίστοιχα. Η τεχνολογία του Telstar, επέτρεπε την μετάδοση τηλεοπτικού σήματος ή τηλεφωνική σύνδεση με πολυπλεξία, το δε σήμα εκπομπής είχε συχνότητα 6GHz. Πέρα λοιπόν από το πρώτο τηλεφώνημα μέσω δορυφόρου, ο Telstar υπήρξε φορέας της πρώτης τηλεοπτικής υπερατλαντικής μετάδοσης, με τα δίκτυα NBC, CBS, ABC, και CBC να μεταδίδουν στην Β. Αμερική και η Eurovision στην Ευρώπη αντίστοιχα.

Ο Telstar ήταν ένας μικρός σφαιρικός δορυφόρος, διαμέτρου 86 εκατοστών και βάρους 77 κιλών, λόγω των ορίων φορτίου της πρώτης γενιάς πυραύλου Δέλτα που τον μετέφερε σε τροχιά. Με ισχύ λειτουργίας μόλις 14Watt, μπορούσε εύκολα να αντλήσει την απαιτούμενη ενέργεια από τους ηλιακούς συλλέκτες που κάλυπταν την εξωτερική του επιφάνεια. Σε αντίθεση με τους σύγχρονους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους που είναι γεωστατικοί, ο Telstar μπήκε σε ελλειπτική τροχιά γύρω από τη Γη (περίγειο 952 χλμ, απόγειο 5.930 χλμ) και ολοκλήρωνε μία περιστροφή σε 2,5 ώρες. Αποτέλεσμα αυτού ήταν οι υπερατλαντικές μεταδόσεις να είναι εφικτές για διάρκεια 20 λεπτών ανά περιστροφή, δηλαδή κάθε 2,5 ώρες, ενόσω ο δορυφόρος βρισκόταν πάνω από τον Ατλαντικό.

Με παρόμοια χαρακτηριστικά, σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, και συγκεκριμένα στις 7 Μαΐου του 1963, εκτοξεύεται και ο Telstar 2. Έκτοτε όμως, όλοι οι διάδοχοί τους, που μοιράζονταν μόνο το κοινό όνομα Telstar, είναι όλοι γεωστατικοί δορυφόροι.