ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 11 Mαΐου 1999, το ρομποτικό σκυλάκι της Sony, ΑΙΒΟ Robot, που ως τότε βρισκόταν ακόμη σε πειραματικό στάδιο, γίνεται εμπορικό προϊόν. Στις τρεις γενιές ΑΙΒΟ έως το 2005, οι πωλήσεις του ξεπέρασαν τις 130.000.

Το AIBO υπήρξε η πιο εξελιγμένη ρομποτική πλατφόρμα που απέκτησε εμπορικό χαρακτήρα εκείνη την εποχή. Η λέξη ΑΙΒΟ που σημαίνει «σύντροφος» στην ιαπωνική γλώσσα, προέρχεται από την έκφραση Artificial Intelligence Bot. Το ρομποτικό αυτό σκυλάκι αναπτύχθηκε από το 1995 στα εργαστήρια υπολογιστών της Sony (CSL – Computer Science Laboratory), τα οποία φιλοδοξούσαν να αποτελέσουν το αντίστοιχο του Xerox PARC στην Ιαπωνία. Εκείνη την εποχή στη Sony πίστευαν ότι ως το 2010 τα ρομπότ θα αποτελούν σε μεγάλο βαθμό μία ακόμη οικιακή συσκευή και πως η είσοδός τους στο σπίτι έπρεπε να γίνει κατ’ αρχήν στο χώρο της ψυχαγωγίας και του παιχνιδιού, αν και ο επικεφαλής του τμήματος Τεχνητής Νοημοσύνης, Μασαχίρο Φουτζίτα, εξέφραζε μεγάλες επιφυλάξεις για το κατά πόσο η τεχνολογία ήταν τόσο εξελιγμένη ώστε να μπορεί το τελικό προϊόν να αντεπεξέλθει στις προσδοκίες του αγοραστή του. Όπως αποδείχτηκε, ο Φουτζίτα είχε σε μεγάλο βαθμό δίκιο.

AIBO ERS7 (2003): Τα χαρακτηριστικά του AIBO τρίτης γενιάς

Το 1999, όταν το ΑΙΒΟ μπήκε στην κυκλοφορία, ήταν -και σε μεγάλο βαθμό παραμένει ως και τις ημέρες μας- το πιο εξελιγμένο και εκλεπτυσμένο ρομπότ μαζικής παραγωγής. Το πολύ συμπαγές και ελαφρύ σκυλάκι, είχε πολύ ευσταθή κίνηση -λόγω των τεσσάρων ποδιών- με 16 ελευθερίες (κεφάλι, πόδια, ουρά) και αισθητήρες αφής στα πόδια και το κεφάλι. Σε πρώτη φάση τα μόνο αισθητήριά του ήταν η «ακοή» και η «όραση«. Η Sony ανέπτυξε λειτουργικό σύστημα, ικανό να διαχειρίζεται σε πραγματικό χρόνο ροές δεδομένων εικόνας/ήχου, καθώς και το απαραίτητο software (AIBOware) για την εκμάθηση του ΑΙΒΟ και την ανάπτυξη συμπεριφορών.

Στις επόμενες δύο γενιές, ο ΑΙΒΟ απέκτησε αισθητήρες θερμοκρασίας, επιτάχυνσης, κραδασμών, καθώς και δυνατότητα ασύρματης δικτύωσης (WiFi). Σε όλη αυτήν την περίοδο αναπτύχθηκε λογισμικό τόσο από τη Sony όσο και από άλλες εταιρείες για πολυάριθμες λειτουργίες του ΑΙΒΟ. Ταυτόχρονα -όπως ήταν αναμενόμενο- στην ακαδημαϊκή κοινότητα, ο ΑΙΒΟ έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής. Το σκυλάκι της Sony «έμαθε» να καταλαβαίνει πολλές γλώσσες, να χορεύει, έως και να παίζει ποδόσφαιρο.

Στην πράξη ωστόσο ότι το AIBO δεν ξεπέρασε ποτέ το στάδιο του πολύ ειδικού γκάτζετ για λίγους και δεν κατάφερε να γίνει όσο μαζικό ανέμενε η Sony. Οι επιφυλάξεις του Φουτζίτα αποδείχτηκαν ορθές, καθώς τα όρια εξέλιξης του ρομπότ αυτού ήταν σχετικά περιορισμένα και η τεχνολογία ανώριμη ακόμη για να μπορέσει να αποτελέσει έναν πραγματικό οικιακό «σύντροφο». Μετά από τρεις γενιές AIBO και έξι χρόνια στην αγορά, η παραγωγή του ολοκληρώθηκε. Ο ανθρωπόμορφος QRIO που προοριζόταν να τον διαδεχτεί παρέμεινε στο στάδιο του πρωτότυπου, και τον Ιανουάριο του 2006 η Sony σταμάτησε κάθε ρομποτικό πρόγραμμα στα εργαστήριά της. Η συνεισφορά του AIBO όμως στο χώρο της ρομποτικής είναι αναμφίβολα πολύ σημαντική και παραμένει ως και σήμερα ό,τι πιο εξελιγμένο, μαζί με τον ASIMO της Honda (που όμως παραμένει ρομπότ επιδείξεων), ό,τι πιο εκλεπτυσμένο έχει επιδείξει η ιαπωνική βιομηχανία.