30/ 11/ 1965 | MULTICS OS
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 30 Νοεμβρίου 1965, παρουσιάζονται οι αρχές του λειτουργικού συστήματος Multics, κατά τη διάρκεια του Eastern Joint Computer Conference (EJCC) στο Λας Βέγκας. Ένα από τα πρώτα λειτουργικά συστήματα για διαμοιρασμό χρόνου, με πολλές καινοτομίες, που θα αποτελέσει τη βάση ανάπτυξης του Unix λίγα χρόνια αργότερα.
To Multics (Multiplexed Information and Computing Service) υπήρξε ένα ιδιαίτερα καινοτόμο λειτουργικό σύστημα, του οποίου η ανάπτυξη ξεκίνησε το 1964 στο ΜΙΤ με τη συνεργασία της General Electric και Bell Labs (αρχικά). Το Multics υπήρξε το πιο δυναμικό λειτουργικό σύστημα της εποχής του, αν και περιοριζόταν από το γεγονός ότι σχεδιάστηκε πάνω σε μία συγκεκριμένη πλατφόρμα. Τον mainframe υπολογιστή GE-645. Κάτι που το δέσμευε στην οικογένεια υπολογιστών GE 600 και αργότερα των Honeywell 6000 (μετά την εξαγορά του τμήματος κατασκευής υπολογιστών της GE από την Honeywell). Μία σειρά από καινοτομίες χαρακτηρίζουν το Multics, με βασικότερες τις παρακάτω:
- Ιεραρχικό σύστημα αρχείων (το πρώτο OS με αυτή τη δυνατότητα)
- Κατάτμηση μνήμης (memory segmentation) σε τμήματα των 256 kilowords (1 MB)
- Διαχείριση εικονικής μνήμης (virtual memory)
- Δυναμική σύνδεση διεργασιών με έτοιμες -και κοινόχρηστες- υπορουτίνες. Πρώιμη μορφή δυναμικών βιβλιοθηκών (π.χ. DLL)
- Ασφαλές περιβάλλον για κάθε χρήστη
Η δυναμικότητα του Multics ήταν μοναδική για την εποχή του. Όχι μόνο μπορούσε να αξιοποιήσει επιπλέον πόρους (μνήμη, μονάδες επεξεργασίας, αποθηκευτικά μέσα) που ενσωματώνονταν στο σύστημα υπό μορφή modules, αλλά δεν χρειαζόταν καν να διακοπεί η λειτουργία του για την προσθήκη των modules αυτών. Έτσι, μπορούσαν να προστεθούν ή να αφαιρεθούν και να αναγνωριστούν από το λειτουργικό σύστημα π.χ. μονάδες μνήμης ή εξωτερικοί δίσκοι, χωρίς να χρειάζεται επανεκκίνηση. Το συνολικό σύστημα αποτελούνταν από τον πυρήνα, μεγέθους 135 ΚΒ, τη βιβλιοθήκη των 1.500 συνολικά υπορουτίνων και τον PL/1 compiler (μεταγλωττιστή). Για τα δεδομένα της εποχής (σ.σ. η μνήμη του GE-645 ήταν της τάξης των 2 ΜΒ) το Multics ήταν ένα μεγάλο σε μέγεθος και «βαρύ» λειτουργικό σύστημα. Ενώ επιπλέον, παρά τη δυναμικότητά του, αποδείχτηκε αργό στη λειτουργία του.
Η Honeywell επιχείρησε να το μετατρέψει σε εμπορική εφαρμογή, αλλά τα αποτελέσματα ήταν φτωχά. Επιπλέον, δέχτηκε πλήγμα από το γεγονός ότι η Bell Labs αποχώρησε από την ομάδα ανάπτυξής του, το 1969. Αυτά τα δεδομένα όμως δεν εμπόδισαν την ευημερία του, καθώς συνέχισε να υποστηρίζει ένα από τα δίκτυα του ΜΙΤ, για 20 και πλέον χρόνια, ενώ στο εμπόριο συνέχισε να διατίθεται έως και τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Συνολικά, το Multics εγκαταστάθηκε σε 85 υπολογιστικά συστήματα.
Ωστόσο, η μεγαλύτερη παρακαταθήκη του Multics ήταν το πολύ πιο διάσημο λειτουργικό σύστημα Unix. Οι Κεν Τόμσον και Ντένις Ρίτσι, ήταν μέλη της ομάδας της Bell Labs που συμμετείχε στην ανάπτυξη του Multics. Κατά τη διάρκεια της εργασίας του πάνω στον GE-645, ο Κεν Τόμσον συνειδητοποίησε ότι το σύστημα ήταν πολύ αργό στην πράξη και, μαζί με τον Ρίτσι, ξεκίνησαν να σχεδιάζουν ένα νέο λειτουργικό, για τον PDP-7 αυτή τη φορά. Το λειτουργικό αυτό, που θα ονομαστεί Unix, έχει διατηρήσει όλη την αρχική φιλοσοφία του Multics και την τεχνογνωσία που απέκτησαν οι Τόμσον και Ρίτσι, όσο συμμετείχαν στο σχεδιασμό του Multics. Άλλωστε, το ίδιο το όνομα του Unix αποτελεί παραφθορά του Multics, καθώς ήταν αρχικά Unics, με το U να προέρχεται -πιθανότατα- από τη λέξη Uniplexed, αντί Mutliplexed του Multics.
Αφήστε μια απάντηση