ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 30 Αυγούστου 1969, τοποθετείται ο πρώτος κόμβος του δικτύου ARPAnet (ARPAnet node 1), του πατέρα δηλαδή του σημερινού Internet, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (UCLA – University of California Los Angeles).

Ο πρώτος κόμβος του ARPAnet.

Εκείνος ο πρώτος κόμβος φιλοξενούνταν σε έναν υπολογιστή SDS Sigma 7 (σ.σ. ο 32μπιτος ανταγωνιστής της Scientific Data Systems στον ΙBM 360) και θα αποτελούσε το Κέντρο Υπολογισμού του Δικτύου. Ο κόμβος ενεργοποιήθηκε την δύο ημέρες αργότερα (1η Σεπ 1969), συνδεόμενος με το πρώτο IMP (Interface Message Processor – διεπαφής επεξεργασίας μηνυμάτων) αντίστοιχα. Τα ΙΜΡ ήταν μικροϋπολογιστές κατασκευής ΒΒΝ, οι οποίοι αναλάμβαναν την επαφή του κάθε υπολογιστή-κόμβου με το κεντρικό δίκτυο. Πρακτικά ήταν τροποποιημένα μοντέλα του 16μπιτου μικροϋπολογιστή Honeywell 316 και αποτελούσαν την πρώιμη μορφή αυτού που σήμερα γνωρίζουμε ως δρομολογητή (router), καθώς διαχειρίζονταν τη διαδικασία της μεταγωγής πακέτου (packet switching) από και προς τους host computers.

Τυπικά, όσο υπήρχε μόνο ένας κόμβος είναι προφανές ότι δίκτυο δεν μπορούσε να υφίσταται. Κατά συνέπεια, το ARPAnet δεν θεμελιώνεται με αυτόν τον πρώτο κόμβο του UCLA, αλλά με την ενεργοποίηση του δεύτερου κόμβου στο Στάνφορντ (σε ένα σύστημα SDS 940) και την αποστολή του πρώτου πακέτου. Κάτι που θα συμβεί στις 29 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς, όταν ο φοιτητής-προγραμματιστής Τσάρλι Κλάιν στέλνει μία μόνο λέξη σε μορφή κειμένου (text): login. Για την ιστορία, μετά την επιτυχημένη αποστολή των γραμμάτων l και i, το σύστημα κατέρρευσε.

Μέχρι το Δεκέμβριο του 1969 οι κόμβοι έγιναν τέσσερις (στο πανεπιστήμιο της Γιούτα, της Σάντα Μπάρμπαρα, του UCLA και του Στάνφορντ). Το δίκτυο αυτό ονομάστηκε ARPAnet, προς τιμήν του στρατιωτικού χορηγού του (DARPA – Defence Advanced Research Projects Agency). Οι τέσσερις αυτοί πανεπιστημιακοί υπερυπολογιστές μπορούσαν ν’ ανταλλάσσουν δεδομένα μέσω ειδικών τηλεπικοινωνιακών γραμμών υψηλής ταχύτητας και μπορούσαν να προγραμματιστούν από απόσταση μέσω άλλων απομακρυσμένων κόμβων.

To ARPAnet θα παραμείνει σε λειτουργία για είκοσι ολόκληρα χρόνια, ως τον 1989 και την ενεργοποίηση του NSFNet.